Muziek bij afscheid
Bocelli, Andrea – Per amore
Bocelli, Andrea - Per amore
Schrijver(s): Maria Giuliana Nava
Lo conosco la tua strada, ogni passo che farai
Le tue ansie chiuse e i vuoti, sassi che allontanerai
Senza mai pensare che, come roccia io ritorno in te
Lo conosco i tuoi respire, tutto quello che non voi
Lo sai bene che non vivi, riconoscerlo non puoi
E sarebbe come se questo cielo in fiamme
Ricadesse in me
Come scena su en attore…
Per amore, hai mai fatto niente
Solo per amore, hai sfidato il vento
e urlato mai pagato e riscommesso
Dietro questa mania, che resta solo mia
Per amore, hai mai corso senza flato
Per amore, perso e ricominciato, e devi dirlo adesso
Quanto di te ci hai messo, quanto hai creduto tu
E sarebbe come se questo fiume in piena
Risalisse a me come china al suo pittore Per amore, Hai mai speso tutto quanto, la ragione
Il tuo orgoglio fino al pianto, lo sai stasera resto
Non ho nessun pretesto, soltanto une mania
Che resta forte e mia, dentro quest’anima che strappi via
E te lo dico adesso, sincero con me stesso
Quanto mi costa non saperti mia
E sarebbe come se, tutto questo material
Annegasse in me
Vrije vertaling: Ik ken jouw straat, elke stap die jij zult maken, jouw gesloten angsten en je leegheid, Stenen die jij zult verwijderen, zonder daar verder over te denken Maar zoals rots altijd weer terugkomt , keer ik terug in jou... Ik ken jouw ademhalingen, alles wat jij niet wilt. Jij weet goed dat je niet echt leeft, jij kunt het leven niet herkennen. Het voelt alsof een vlammende hemel, op mij zou terug vallen zoals een scène op een acteur... Uit liefde,... heb jij ooit iets gedaan alleen voor de liefde? Heb jij ooit de wind getrotseerd en het uitgeschreeuwd? Je hart van jouw denken gescheiden? Heb je daarvoor betaald en daarna weer durven gokken? Is het ooit ook voor jou een obsessie geweest, die nu alleen de mijne blijft? Voor de liefde, heb jij je ooit buiten adem gerend voor de liefde, verloren en weer opnieuw begonnen? En je moet nu zeggen hoeveel je van jezelf hebt blootgegeven, hoeveel je hebt gelooft van deze leugen. Het zou zijn alsof een rivier in overstroming tegen mij oprees zoals Indiaanse inkt op een artiest. Voor liefde, heb jij ooit alles gespendeerd, verstand, jouw trots, tot en met je tranen? Jij weet dat ik vanavond blijf; ik heb geen voorwendsel, alleen een obsessie die nog steeds sterk is en mijn ziel van binnen uiteen rukt. En ik zeg je nu, oprecht met mezelf, hoeveel het me kost om te weten dat jij niet de mijne bent. En het zou zijn alsof een hele zee in mij verdronk.