Muziek bij afscheid

Groot, Boudewijn de – Verdronken vlinder

Groot, Boudewijn de – Verdronken vlinder

Schrijver(s): Lennaert Nijgh, Boudewijn de Groot

Zo te sterven op het water met je vleugels van papier
Zomaar drijven, na het vliegen in de wolken drijf je hier
Met je kleuren die vervagen
Zonder zoeken zonder vragen
Eindelijk voor altijd rusten
En de bloemen die je kuste
Geuren die je hebt geweten
Alles kan je nu vergeten
Op het water wieg je heen en weer
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier

als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht
wil ik sterven op het water
maar dat is een zorg van later
ik wil nu als vlinder vliegen
op de bloemen , blaren vliegen
maar zo hoog kan ik niet komen
dus ik vlieg maar in mijn dromen
altijd ben ik voor het leven op de vlucht
als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht

Om te leven dacht ik je zou een vlinder moeten zijn
Om te vliegen heel ver weg van alle leven, alle pijn
Maar ik heb niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder
Als zelfs vlinders moeten sterven laat ik niet mijn vreugd bederven
Ik kan zonder vliegen leven
Wat zou ik nog langer geven
Om een vlinder die verdronken is in mei
Om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn

Het verscheen begin 1967 als B-kant van de single Onder ons, de opvolger van de grote hit "Het Land van Maas en Waal". Die single bereikte de elfde plaats in de Nederlandse Top 40. Verdronken vlinder verscheen in 1970 echter ook als A-kant van een single met als B-kant Beneden alle peil. Ditmaal bleef het nummer in de tipparade steken. Beide liedjes zijn geschreven door Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh, in een arrangement van Bert Paige. In Verdronken vlinder wil de schrijver zo vrij leven als een vlinder. Eenmaal zich daarvan bewust, ziet hij dan ook in dat het einde van een vlinder ook niet zo fraai is; bijvoorbeeld sterven op een plas water. Dan toch maar mens zijn ("om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn").