Als je iemand verloren hebt die veel voor je betekende, dan lijkt het soms of het aan hem of haar terugdenken jou negatieve energie geeft: verdriet, tranen zelfs en een gevoel van verlatenheid en eenzaamheid.
Het wonderlijke hiervan is dat het eigenlijk pure positieve energie is. Je denkt terug aan hoeveel je om iemand gaf, van iemand hield. Welke geweldige dingen jullie samen hebben meegemaakt en hoe belangrijk hij of zij voor jouw is. Hierbij gebruik ik bewust het woord ‘is ‘in de tegenwoordige tijd want degene die er dan misschien in fysieke zin niet meer is, leeft volop door in jouw geest en gedachten. Het maakt ook volledig niets uit welk geloof je aanhangt, welk wereldbeeld je hebt of hoe je überhaupt verder in het leven staat. Vast staat dat degene die niet meer fysiek onder ons is voor altijd jouw leven heeft beïnvloed en dat nog steeds doet.
Onmiskenbaar wordt je leven anders als iemand die belangrijk voor je is afscheid neemt van het fysieke lichaam. Je mist de aanraking, de wetenschap dat je hem of haar direct kunt spreken of zien, het rechtstreekse contact… maar feit is dat zijn of haar energie er nog wel is. De natuurkundige wet van behoud van energie geeft daar zelfs een wetenschappelijke onderbouwing voor waaraan ook een atheïst nog troost zou kunnen ontlenen. De vele geloofsrichtingen die wij als mens kunnen hebben, geven daar ook ieder een eigen interpretatie aan. De modernste wetenschappen als kwantum mechanica en kwantum biologie hebben er weer hele nieuwe baanbrekende inzichten over verschaft…
… Maar wat betekent dit alles als je als het ware ‘vast zit’ in het verdriet dat je voelt na een sterfgeval?
… Geef jezelf dan vooral de tijd en de ruimte om het verlies te aanvaarden.
Probeer zoveel mogelijk die warme herinneringen terug te halen die ervoor hebben gezorgd dat je dat gemis nu zo sterk voelt.
Zonder ook maar een klein beetje te willen suggereren dat het er op lijkt of zelfs maar in de buurt komt, vraag ik je te bedenken hoe je omgaat met een vakantie die erg leuk geweest is.
Als je dan thuis komt, ben je dan full time terneergeslagen dat het voorbij is…of denk je met plezier terug aan alle hoogtepunten die de vakantie zo bijzonder maakte? Natuurlijk jammer dat het weer voorbij is, maar wat een te gek leuke foto’s heb je toch gemaakt… en met anderen haal je genietend die prachtige momenten terug.
Nogmaals, deze ervaringen zijn niet te vergelijken maar in de vorige blog hadden we het al over Elisabeth Kübler-Ross en de 5 fasen die zij onderscheidde in het rouwproces.
Fase 5 ‘aanvaarding’ geeft je de ruimte om met een verlies om te gaan zoals je dat doet met een prachtige herinnering aan iets dat voorbij is, zoals een vakantie in het voorbeeld dat we net gaven.
Een Memorial kan je daarbij zeker helpen… je plaatst een fysieke herinnering aan iemand met teksten en foto’s en (naar keuze) reacties. Zelfs een afscheidsfilm of herinneringsclip is mogelijk en je hebt altijd een ‘fysiek plekje’ om naartoe te reizen als je dat even nodig hebt of gewoon fijn vindt.