Muziek bij afscheid
Simon & Garfunkel – The sound of silence
Simon & Garfunkel – The sound of silence
Schrijver(s): Paul Simon
Hello darkness, my old friend
I’ve come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence
In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
‘Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence
And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
No one dared
Disturb the sound of silence
“Fools” said I, “You do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you”
But my words like silent raindrops fell
And echoed in the wells of silence
And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said, “The words of the prophets
Are written on the subway walls
And tenement halls
And whispered in the sounds of silence”
Symbolisch staat het nummer voor de stilte die iemand achterlaat door er niet meer te zijn. Art Garfunkel vatte de strekking van het nummer ooit samen als 'Het onvermogen van mensen om met elkaar te communiceren, vooral emotioneel' Dat onvermogen is aanwezig vanaf het eerste, algemeen bekende vers: Hallo duisternis, mijn oude vriend / ik kom weer met je praten. De auteur heeft niemand om mee te praten, behalve het duister, aan wie hij, bijna als een bekentenis, vertelt over een droom die hij had. Het eerste thema van het 'visioen' is eenzaamheid: de verteller merkt dat hij alleen op een smal pad loopt, wanneer de koude nacht plotseling wordt verlicht door de flits van een neonlicht; hij wordt erdoor verblind en ons wordt verteld dat de glans ijzig, naakt en onnatuurlijk is. De neon straalt een idee van koude moderniteit uit en dient als symbool voor de huidige industriële samenleving, die de traditionele warmte van de open haard, drager van gemeenschap en saamhorigheid, heeft vervangen door de onpersoonlijkheid van kunstlicht.